Nie popieram Macrona

Co prawda to daleka polityka, a i to taka polityka, na której się nie znam i na którą zupełnie nie mam wpływu, ale co szkodzi pogadać, gdy coś się dzieje i niekoniecznie u nas. Jeżeli wybory we Francji są tak ważne, że mogą zmienić nie tylko Europę, ale i cały świat, jak się o nich mówi, to o co tu chodzi? Jeżeli politykę kształtuje jeden człowiek i to on właśnie ma mieć znaczący wpływ na Europę czy świat – to o co tu chodzi? Czy polityka, stanowienie narodów, ma się zmieniać ciągle wraz ze zmianą jakiegoś tam prezydenta, a nie może być oparta na trwałych, długofalowych, mocnych podstawach? Sam jeszcze niedawno myślałem – niech już ten Hollande wygra te wybory, bo z Sarkozym już nie da się żyć. Teraz myślę, że o Hollande`a należałoby jak najszybciej zapomnieć, bo jeszcze bardziej za swoich rządów Europę zepsuł, spychając ją dalej na margines moralności.

            W ostatnich dniach premier Węgier, Viktor Orban, tłumaczy się przed Unią Europejską z tego, że ma czelność powiedzieć, że Węgry mają swoją wiadomą historię, przeszłość i mają wizję swojej przyszłości, w przeciwieństwie do Unii, która swoich korzeni się wyparła i zupełnie nie ma pojęcia, dokąd zmierza.  Czy i naszą tożsamość narodową mają kształtować urzędasy w Unii i to oni mają nam określać naszą historię i naszą przyszłość? Massakra.

            We Francji do wyborów startowało 11 kandydatów, podobnie jak i ostatnio u nas. Liczyło się czterech, co potwierdziły wybory w pierwszej turze. Wyniki były zbliżone. Tak więc Francja w jakiś sposób podzielona jest na cztery części, co przy wysokiej frekwencji głosowania nie jest bez znaczenia, bo są wygrani i przegrani – zresztą jak zawsze w demokracji. Takie to są jej uroki. Na polu walki pozostało dwóch kandydatów: Macron i Le Pen, z których jeden na pewno wygra, choćby przewagą jednego głosu. Ilu po wyborach we Francji będzie zawiedzionych, ilu zadowolonych, ilu zagubionych? No i ta walka. Walka tak naprawdę – o co? O pieniądze, o władzę, o przywództwo, pokazanie kto silniejszy, przystojniejszy, bardziej wygadany?

http://wolnosc24.pl/2017/04/26/demokracja-po-francusku-prezydent-hollande-do-swoich-ministrow-zrobcie-co-sie-da-by-le-pen-przegrala/

            A może również popatrzeć na kandydatów do tak wielkich urzędów od innej strony, od strony wartości, jakie sobą reprezentują. Jeżeli jest prawdą to, co piszą o Macronie, to ja tego człowieka nie popieram, bo i poprzeć nie mogę. To całkiem inny świat wartości.

http://www.se.pl/wiadomosci/swiat/macron-jest-mlodszy-od-syna-swojej-partnerki_985729.html

            W moim świecie wartości nie ma miejsca na partnerki, partnerów, kochanki, rozwody, rozbijanie małżeństw w imię wielkiej „miłości”, cudaki w postaci homoseksualnych małżeństw i tym podobne. To nie znaczy, że takich ludzi nie zauważam, potępiam, czy ich nie szanuję. Szanuję, bo przecież Oni są, są i żyją, w świecie swoich jedynie słusznych i sprawdzonych wartości. I trzeba wspólnie dążyć do tego, co dobre, co przed nami i ku czemu niezmordowanie przez całe życie dążymy.

            Tylko jak demokratycznie zinterpretować dobro?

            I to jest dopiero ciekawe.