Nowa klasa polityczna

Wicepremier Mateusz Morawiecki odważnie zapowiedział, że obecnie rządzący, czyli rządy pod egidą PiS będą trwały w najgorszym razie do 2027 roku. Wcześniej czytałem wypowiedź tegoż wicepremiera, że PiS będzie rządził przynajmniej 20 lat.

http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/1735577,Mateusz-Morawiecki-bedziemy-rzadzili-do-2031-roku-w-najgorszym-razie-do-2027

           Popieram. Nie bezkrytycznie, ale jak pomyślę, że mogłaby znów rządzić Platforma Obywatelska sama, czy z przystawkami, to włos jeży mi się na głowie. Pamiętam radość wygranej PO pierwszy raz i kolejny za cztery lata. Ci ludzie i ich wyborcy cieszyli się jak dzieci. Tylko z czego to było się cieszyć? Po ośmiu latach rządów pozostały zgliszcza w gospodarce i w moralności. Na szczęście nie zdążyli zepsuć wszystkiego. Teraz PO, N., pokazują, na co ich stać. Jeżeli komuś ich działanie podoba się, to znaczy, że schodzimy do szeolu.

            W czasie kampanii wyborczej do samorządu, jak już niejednokrotnie wspominałem, było ciężko, ale i ciekawie. Raz tylko w tamtym okresie spotkałem kolegę Marka Runowicza, który podobno też coś robił, aby w Bielawie wreszcie nastąpiła zmiana. Pamiętam, o czym rozmawialiśmy. Powiedział między innymi:

            - Bolek, jeżeli teraz nie wygramy, trzeba będzie od nowa tworzyć klasę polityczną w Bielawie.

            Nie spodziewałem się, że klasa polityczna w naszym mieście aż tak kiepsko się ma. Chociaż nie ma się, co dziwić. Przez szesnaście lat postkomunistycznych rządów, nawet w koalicji z solidarnościowymi działaczami, ta bielawska klasa przedstawiała się marnie. I tą marną klasę polityczną na salony Urzędu Miasta wprowadzili prości mieszkańcy Bielawy, którzy może na tą marną klasę nie patrzyli aby dać jej stanowiska, ale żeby odrzucić to, co uwierało.

            Jaka to jest klasa polityczna zgrupowana przy burmistrzu Piotrze Łyżwie, to każdy widzi i ocenia. Czy jest to klasa polityczna, na którą czekaliśmy, czy może trzeba rozejrzeć się za nową klasą polityczną, aby z postkomunistami, Platformą Obywatelską i karierowiczami nie przegrać wyborów w 2018 roku?

            30 listopada 2014 roku zostałem telefonicznie zaproszony na wieczór wyborczy, aby cieszyć się razem z odniesionego zwycięstwa. Było już dobrze po 22:00. Wziąłem aparat. Zrobiłem kilka zdjęć i trzy filmiki. Nie chciałem przeszkadzać i ewentualnie zakłócić wspaniałego nastroju. Szampana nie piłem. Byłem może 15 minut. Wróciłem do domu.

            Rozbawione towarzystwo wspaniałomyślnie dopuściło burmistrza elekta do głosu, na jego prośbę o pół minuty. Pan Łyżwa powiedział miedzy innymi:

Kochani.

Tak przy okazji tych wyborów, stało się to, że spotkaliśmy się, że bardziej poznaliśmy się i zaprzyjaźniliśmy się. I to jest szczególne doświadczenie i to też jest dla mnie zobowiązanie do tego, żeby za cztery lata zdać relację i żeby ta relacja była optymistyczna, żeby nie zawieść zaufania bielawian…

… i bardzo proszę, nie zostawiajcie mnie, jestem wdzięczny, ale będę was męczył, żebyście mnie wspierali radą, żebyśmy tworzyli środowisko alternatywne dla tego, które dzisiaj przegrało. Ale nie wiadomo, jak będzie dalej.

            Jakże pięknie to wszystko wybrzmiało w tamtej scenerii. Niepowtarzalne chwile. Potem niezbędne zmiany na stanowiskach. Dla przyjaciół z kampanii. Tworzenie jakiejś większości w Radzie. Tak na wszelki wypadek praca dla radnych: Tkacza, Kamila Wojciechowskiego i Kuśmierka w gminnych spółkach i zgniły kompromis z Klubem Radnych Niezależnych.

            Też chciałem burmistrzowi doradzać. Byłem nawet raz w Urzędzie w jego gabinecie z mojej inicjatywy, co zdarzyło mi się być tam po raz pierwszy. Drugi raz też byłem, po prowokacyjnym e-mailu. Może nie był to ostatni raz, ale napraszał się nie będę.

            Trzy razy byłem u Marka Witolda Runowicza – też z mojej inicjatywy. Teraz już podobno tylko szkodzę.

            Czy pan burmistrz Piotr Łyżwa swoich „przyjaciół” z okresu kampanii wyborczej zaprosił w ciągu tych dwóch lat na jakieś ognisko, czy na jakąś wycieczkę w góry, czy może chociaż postawił lody? Czy zechciał wysłuchać uwag i rad? Może tak, ale ja o tym nie słyszałem. I co z zaufaniem do bielawian i odwrotnie? I jakie zostało stworzone środowisko alternatywne?

            Czy obecnie rządząca w Bielawie klasa polityczna to jest właśnie ta klasa, na którą z utęsknieniem oczekiwaliśmy, czy może trzeba czekać dalej?

            Czy wystarczy zapału, aby w najgorszym razie rządzić w Bielawie chociaż przez najbliższe 16 lat? Nie będzie to łatwe. Warto wrócić do tego wieczoru 30 listopada 2014 roku i spróbować jeszcze raz z niego wyjść, kierując się jednak może inną drogą. Nie drogą, która oceniana z perspektywy dwóch lat może prowadzi na manowce.