Smok

Nie, to nie przejęzyczenie w tytule. Tak to postrzegam. Smog, który ostatnio tak bardzo jest w modzie, śmiało można porównać do smoka. I choć smok to raczej mało prawdopodobna rzeczywistość, choć bardzo sugestywna i ciekawa, to już smoga niejako można dotknąć i pogłaskać, a na pewno doświadczyć. Smok nie bawił się w konwenanse i zajadał dziewice w zamian za spokój dla okolicznej ludności. Smog natomiast nie jest wybredny i zjada wszystkich jak leci po kawałku, rozkładając ucztę w czasie. Na rok, w przeliczeniu na osoby, jak to podają statystyki, pożera 40 tysięcy ludzi i to tylko w Polsce.

Tego smoga, nie ma co ukrywać, wyhodowaliśmy go sobie sami i dalej hodujemy, i pielęgnujemy. Taka jest rzeczywistość i nie dotyczy ona tylko, jak to ostatnimi laty bębniono, Krakowa, ale i innych dużych miast w Polsce. Pojawiły się również informacje, że do zanieczyszczenia atmosfery dużych miast przyczyniają się również małe, sąsiednie miasta. Trudno posądzać naszą Bielawę, że zatruwa Wrocław, ale faktem jest, że zatruwa samą siebie. Przynajmniej ja to odczuwam. Kiedy otwiera się okno, zwłaszcza wieczorem, nie można powiedzieć, że wietrzy się mieszkanie. To mieszkanie się zanieczyszcza złym powietrzem i jest to autentycznie odczuwalne przez ostatnie dni, kiedy nie ma wiatru, a dymy z kominów ścielą się nisko nad ziemią.

Rząd, jak można było dowiedzieć się ostatnio z serwisów informacyjnych, podjął zdecydowane kroki, aby coś na ten smog poradzić. U nas Rada Miasta jeszcze się tym problemem nie zajęła, może go nawet nie zauważa, wierząc, że skoro mieszkamy przy górach, to mamy czyste, świeże, górskie powietrze. Tak nie jest. Proszono mnie niedawno, abym przejechał się na ul. Chopina wieczorem z aparatem i popatrzył na kominy domków jednorodzinnych. Po ciemku pali się w piecach, czym się da, bo wieczorem przecież mniej widać. Ja nie muszę jechać na Chopina, mam swoich kopciuchów, nie wychodząc nawet z domu.

Pamiętam, kiedyś dawno jeszcze, za socjalistycznej propagandy, widziałem zdjęcie jakiegoś ogromnego zagłębia przemysłowego w Związku Radzieckim z wieloma kopcącymi kominami z podpisem – płuca ZR (czy coś w tym rodzaju). Chodziło o to, że wielki przemysł, napędzający gospodarkę, jest jak płuca człowieka, które oddychając zapewniają mu życie. W kontekście zatruwania środowiska, to ja za takie „płuca” dziękuję.