Pochwała organisty

     

         Jeśli ktoś na pochwałę zasługuje, chwalić trzeba. Jeśli ktoś zasługuje na „co innego”, to trzeba dać mu i to „co innego”. Tym razem nasz organista, pan Ludwik, spełnił niejako moje oczekiwania, stanął na wysokości zadania i pozwolił wiernym zgromadzonym na Eucharystii w dzisiejszą niedzielę o godzinie 9:30 na godne przeżycie spotkania z Panem Jezusem w Komunii św. nie zmuszając wiernych do śpiewania, a racząc nas pięknym, organowym wykonaniem „Ave Maryja”. Wierzę, że pan Ludwik zna jeszcze inne utwory, które pasowałyby na czas przyjmowania Eucharystii, a na pewno potrafi zagrać z nut i niech to robi.

To nie jest dla mnie zrozumiałe, że w naszym Kościele podczas Eucharystii jest tak mało wyciszenia. Każą śpiewać i śpiewać uzależniając od śpiewania aktywność podczas Mszy św. To śpiewanie przypisuje się św. Augustynowi, który miał powiedzieć, że ten kto śpiewa, dwa razy się modli. Ostatni rekolekcjonista poszedł jeszcze dalej, twierdząc, że kto śpiewa i fałszuje, ten trzy razy się modli. Były też inne uzasadnienia, aż doszliśmy do zwielokrotnienia modlitwy przez śpiewanie do pięciu. Nic tylko śpiewać i fałszować, i cierpliwie słuchać, jak śpiewają i fałszują sąsiedzi w ławce.
           Nasz pan organista z tych zasad dzisiaj na chwilę, chwilę zjednoczenia się wiernych w Komunii św. z Panem Jezusem, wyłamał się i za to mu chwała. Czy stanie się to już stałą praktyką, raczej przekonania nie mam, bo w naszej parafii jest bardzo trudno o zmiany, nawet o te na lepsze. Ale przecież w Kościele katolickim cuda się zdarzają i niekoniecznie muszą to być cuda aż tak bardzo spektakularne, jakby chociaż ten ostatni w Legnicy.