Mamy prezydenta

       

  Wiedzieliśmy już o tym w niedzielę późnym wieczorem z sondażu, a w poniedziałek oficjalnie zostało to ogłoszone przez Państwową Komisję Wyborczą. Prezydentem  Rzeczpospolitej Polskiej będzie Andrzej Duda, który zwyciężył z ubiegającym się o reelekcję prezydentem Bronisławem Komorowskim. W mediach wrze. Polska podzielona praktycznie na linii Wisły, jeśli chodzi o poparcie dla ubiegających się o prezydenturę. Dwie różne wizje Polski, z których bardziej atrakcyjną okazała się wizja Andrzeja Dudy, kandydata PiS.

            Można czuć się wygranym, można czuć się przegranym. To całkiem naturalne. Choć wydaje mi się, że budowanie nowej Polski przez nowego prezydenta łatwe nie będzie. I nie mam bynajmniej na uwadze tylko budowania gospodarczego, ale w szczególności budowanie mostów miedzy liberałami a radykałami. Zapowiedział to już prezydent elekt. Właściwie to nie może tak być, aby politycy z obecnie wiodących partii PO i PiS w sprawach zasadniczych nie umieli się dogadać. Ostatnie sondaże nie wskazują, że jest pewne zwycięstwo w jesiennych wyborach przez PiS takim wynikiem, aby samodzielnie rządzić. Ugrupowanie związane z Pawłem Kukizem, jeśli poważnie myśli o polityce, może już w następnej kampanii te partie przechytrzyć, a już na jesieni zamieszać na scenie politycznej.

            To wielka polityka, którą zajmują się wielcy ludzie, którzy z tego się utrzymują. To też walka, co podkreślił prezydent Bronisław Komorowski.

            Ostatnie wybory były zaskakujące w różnych aspektach, o czym donoszą media. Po raz kolejny wyborcy ze wschodnich województw byli bardziej zdeterminowani głosować za zmianami w swoich niedoinwestowanych regionach. Skończyła się chyba wreszcie psychoza związana ze straszeniem obywateli PiSem, która to partia ma szansę odegrać dużą rolę w uzdrowieniu społeczeństwa z podpaleń, jakie były udziałem ośmioletnich rządów Platformy Obywatelskiej.

            Platforma Obywatelska rozlicza kampanię prezydencką, szuka winnych przegranej, będzie się reformować aby przedstawić społeczeństwu polskiemu najbardziej atrakcyjną ofertę w jesiennych wyborach parlamentarnych. Przyznaję, że choć nie polityk, z takich stwierdzeń chce mi się śmiać. Żeby całkiem się nie ośmieszyć, byłoby najlepiej, gdyby PO się rozwiązała już 31 maja. Kończ waść – wstydu oszczędź! Jako partia dzieli ona właśnie teraz los AWSu i SLD, które kiedyś z takim powodzeniem rządziły. Taka jest u nas dziejowa prawda, że po jakimś czasie następuje odwrócenie się od rządzącego układu i szuka się innych, nawet nie sprawdzonych rozwiązań. To jest właśnie ten czas. Nie ma co rozrywać szat w PO. Utrata zaufania do rządzenia Polską, jest naturalnym wynikiem zniechęcenia do siebie wyborców poprzez uprawianie przez nią takiej, a nie innej polityki

           

Pisanie na blogu zaowocowało ciekawym kontaktem z pisarzem, panem Jarosławem Molendą. Nawet autor przysłał mi ostatnią napisaną przez siebie książkę „Bierut i Wasilewska – agent i dewotka”. Bardzo ciekawa pozycja i zachęcam do przeczytania. W kontekście ostatnich wydarzeń zacytuję jej fragment:

            Dzieci Bieruta twierdzą, że ich ojciec był lubiany przez rodaków. W innym świetle przedstawia go Maria Dąbrowska w swoich Dziennikach: „Bierut wygłosił dziś przemówienie do dziennikarzy cudzoziemskich, w którym, jak oni ciągle, chełpił się straszliwie, o ile to Polska obecna lepsza od przedwojennej. […] Co za potworna nieuczciwość intelektualna w takim przedstawianiu rzeczy […]. Wszyscy wiemy, co było złego. Ale naród jest śmiertelnie obrażony, gdy mu wciąż powtarzać: nic nie było warte te twoje 20 lat życia, trudów i pracy. Dawniej, gdy rząd był zły, mówiło się przynajmniej o zasługach narodu – dziś przemilcza się je, jakby rząd był wszystkim, a naród niczym. Jak długo naród będzie tak wciąż obrażany”.

            W tym fragmencie zauważam analogię do dzisiejszego dnia. Pan prezydent Komorowski, będąc przez pięć lat na usługach rządu PO, naraz spostrzegł, że należy słuchać narodu. Ta refleksja okazała się jednak spóźniona. Jest to jednocześnie przestroga na przyszłość. Narodu trzeba słuchać.