J 20, 1-9 Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Pierwszego
dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena
udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i
przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i
rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Kilka słów o Słowie: legan.eu
Komentarz: Mons. Joan Enric VIVES i Sicília Obispo de
Urgell (Lleida, Hiszpania)
«Wtedy
wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu.
Ujrzał i uwierzył»
Dzisiaj, jest
«dzień, który dał nam Pan», śpiewamy przez cały okres paschalny. I rzeczywiście
to wyrażenie z Psalmy 117 pogłębia celebrację chrześcijańskiej wiary. Ojciec
wskrzesił swego Syna Jezusa Chrystusa, Umiłowanego – tego, w którym ma
upodobanie gdyż umiłował wszystkich, aż po dar życia z siebie.
Przeżywany Wielkanoc z wielką radością. Chrystus zmartwychwstał: świętujmy to wydarzenie pełni radości i miłości. Dziś Chrystus pokonał śmierć, grzech, i smutek... i otworzył nam drzwi nowego życia, autentycznego życia, które Duch Święty ofiarowuje nam z czystej łaski. Niech nikt dziś nie będzie smutny! Chrystus jest naszym Pokojem i naszą Droga na zawsze. On dziś «objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie». (Sobór Watykański II. Gaudium et Spes, 22).
Wielkim znakiem, który ukazuje nam dziś Ewangelia jest pusty grób Jezusa. Już nie musimy szukać pośród umarłych Tego, który żyje, gdyż zmartwychwstał. A uczniowie, którzy go potem ujrzą zmartwychwstałego – to znaczy doświadczą go realnie podczas cudownego spotkania, zrozumieją, że w grobie została pustka. Pusty grób i ukazywanie się Jezusa są wielkimi znakami dla wierzących. W Ewangelii czytamy, że «wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył» (J 20,8). Umieć dostrzec zmysłem wiary, że ta pustka, a także leżące płótna oraz chusta, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu są małymi znakami paschy Boga, nowego życia. Miłość potrafi dostrzec to, czego nie dostrzegają inni, i wystarczają jej małe znaki. Uczeń, «którego Jezus kochał» (J 20,2) kierował się miłością, którą otrzymał od Chrystusa.
“Ujrzeć i uwierzyć” uczniów muszą stać się także i nasze. Odnówmy naszą wiarę paschalną. Niech Chrystus będzie we wszystkim naszym Panem. Pozwólmy, by jego Życie ożywiało nasze, odnówmy łaskę chrztu świętego, który otrzymaliśmy. Stawajmy się Jego apostołami i uczniami. Kierujmy się miłością i głośmy wszystkim radość płynąca z wiary w Chrystusa. Bądźmy pełnymi nadziei świadkami Jego zmartwychwstania.
Przeżywany Wielkanoc z wielką radością. Chrystus zmartwychwstał: świętujmy to wydarzenie pełni radości i miłości. Dziś Chrystus pokonał śmierć, grzech, i smutek... i otworzył nam drzwi nowego życia, autentycznego życia, które Duch Święty ofiarowuje nam z czystej łaski. Niech nikt dziś nie będzie smutny! Chrystus jest naszym Pokojem i naszą Droga na zawsze. On dziś «objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie». (Sobór Watykański II. Gaudium et Spes, 22).
Wielkim znakiem, który ukazuje nam dziś Ewangelia jest pusty grób Jezusa. Już nie musimy szukać pośród umarłych Tego, który żyje, gdyż zmartwychwstał. A uczniowie, którzy go potem ujrzą zmartwychwstałego – to znaczy doświadczą go realnie podczas cudownego spotkania, zrozumieją, że w grobie została pustka. Pusty grób i ukazywanie się Jezusa są wielkimi znakami dla wierzących. W Ewangelii czytamy, że «wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył» (J 20,8). Umieć dostrzec zmysłem wiary, że ta pustka, a także leżące płótna oraz chusta, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu są małymi znakami paschy Boga, nowego życia. Miłość potrafi dostrzec to, czego nie dostrzegają inni, i wystarczają jej małe znaki. Uczeń, «którego Jezus kochał» (J 20,2) kierował się miłością, którą otrzymał od Chrystusa.
“Ujrzeć i uwierzyć” uczniów muszą stać się także i nasze. Odnówmy naszą wiarę paschalną. Niech Chrystus będzie we wszystkim naszym Panem. Pozwólmy, by jego Życie ożywiało nasze, odnówmy łaskę chrztu świętego, który otrzymaliśmy. Stawajmy się Jego apostołami i uczniami. Kierujmy się miłością i głośmy wszystkim radość płynąca z wiary w Chrystusa. Bądźmy pełnymi nadziei świadkami Jego zmartwychwstania.
Czytelnia
5 kwietnia
Święta Katarzyna Thomas, dziewica
Katarzyna Thomas (znana także jako Katarzyna z Palmy) urodziła się 1 maja
1533 r. w Valldemossa na Majorce. W młodym wieku straciła rodziców; wychowali
ją krewni. Musiała pracować jako służąca i pasterka - jej dzieciństwo trudno
zaliczyć do udanych. Pochodziła ze wsi, dlatego nie mogła spełnić swojego
marzenia, by oddać swe życie Bogu i zostać zakonnicą. Dopiero po kilku
próbach przyjęto ją do klasztoru augustianek św. Marii Magdaleny w Palmie.
Jej świętość nie pozostała zbyt długo nieznana. Miała częste wizje św.
Antoniego z Padwy, św. Katarzyny Aleksandryjskiej i aniołów. Otrzymała też
dar proroctwa. Chociaż bardzo starała się, aby jej nadzwyczajne dary nie
uniemożliwiały codziennej posługi, ostatnie lata życia spędziła w ekstazie.
Zmarła 5 kwietnia 1574 r. w Palma de Mallorca. Jej kult jest szczególnie żywy w Valldemossa - na ścianach wielu domów i murach widnieją ceramiczne, kolorowe kafle ze scenami z jej życia i prośbą o jej wstawiennictwo. Beatyfikowana została 12 sierpnia 1792 r. przez Piusa VI. Kanonizował ją 22 czerwca 1930 r. papież Pius XI. |
http://www.parafiabielawa.pl/ogloszenia,parafialne,141.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę o tematyczne, nie obraźliwe i kulturalne komentarze.