Kapliczny magazyn

   

      Zanim przejdę do meritum dzisiejszego spostrzeżenia, krótko napiszę o życzeniach noworocznych, jakie przytrafiły mi się wczorajszego dnia, pierwszego dnia nowego 2015 roku. Życzenia z tej okazji składa się najróżniejsze i w najróżniejszy sposób, i w najróżniejszych okolicznościach, i zawsze jest to miłe, jak widać, skoro wyzwala niemałe emocje w postaci szczerego uśmiechu na twarzach. Wczoraj „po kościele” przed kościołem, też znajomi składali sobie życzenia. Nie znam wszystkich parafian, ale ci, których „notorycznie” spotykam w kościele, są mi znani „z widzenia” i przez to oczywiście bliżsi. Niektórzy nawet są tacy bliscy, że szok – aż chce się podejść i wyściskać. No, ale, jak to się mówi i śpiewa – „znamy się tylko z widzenia”. Miałem już takie przypadki, że taka znajoma osoba z widzenia z Bielawy, nagle na wieży klasztoru na Jasnej Górze, albo wśród morskich fal w Bałtyku w Ustce, staje się najbliższą osobą w otoczeniu.

            Znajoma mojej żony, a moja znajoma z widzenia, w przelocie życzyła jej z wzajemnością szczęśliwego Nowego Roku. Ale widząc również mnie, z rozbrajającym uśmiechem z daleka powiedziała – „Życzę dobrych blogów!”. A więc i ta pani czyta?

            Ilu ja już mam takich znajomych, którzy rozpoznają mnie na ulicy „z bloga”? Ci, co nie akceptują mojego pisania, zapewne nie obdarują mnie takim szczerym uśmiechem, jak ta pani. Ale wniosek z tego, że tak dla jednych, jak i drugich, warto pisać.

            Dziękuję Pani Krysiu za te spontaniczne, blogowe życzenia.

            Co do kolejnej mojej troski o naszą parafialną świątynię, to w trosce o jej funkcjonalny wygląd chcę wyrazić swoją opinię o Kaplicy Kombatanckiej, tej z lewej strony od wejścia. Byłem naprawdę zbudowany, że w dowód uznania dla zaangażowania się „naszych kochanych kombatantów”, jak to się o naszych dzielnych mundurowych wyrażał nasz ksiądz proboszcz, pozwolił on na wyremontowanie jej właśnie przez kombatantów z możliwością umieszczenia w niej patriotycznych symboli i wojennych odznaczeń naszych weteranów. Kaplicę zrobiono pięknie. Zresztą, dobra współpraca naszego ks. proboszcza z kombatantami, zaowocowała na pewnym etapie, uhonorowaniem księdza stosownym, kombatanckim odznaczeniem zasłużonego dla kombatantów.

            W tym miejscu wtrącę małą dygresję o słoikach po ogórkach. Otóż swego czasu, a takie czasy były, kiedy to nabożne panie przynosiły spontanicznie kwiaty do kościoła dla wystroju ołtarza i stawiały je pod ołtarzem w słoikach po ogórkach konserwowych. Że po ogórkach i że po konserwowych, świadczyły o tym nalepki na nich. Ksiądz proboszcz kiedyś się „zdenerwował” i zakazał przynoszenia kwiatów w słoikach po ogórkach i przynoszenia kwiatów w ogóle. Zrobił to taktownie i skutecznie. Siostra zakrystianka najlepiej to załatwi. Wiadomo – troska o wygląd świątyni.

            Wracając do Kombatanckiej Kaplicy, z troską parafianina zauważam powolne zagospodarowanie jej przestrzeni na magazyn. Mam na myśli i nie tylko, bo i na zdjęciu, postawienie w przestrzeni Kaplicy Kombatanckiej stojaka z feretronami i figurki Matki Bożej Fatimskiej. Zapewne kontynuacja tego tematu dalej i moje rozumowanie, i udowadnianie, stanie się obrazoburcze, i dlatego poprzestanę na samym stwierdzeniu, że ta Kaplica zatraciła swoją religijną atmosferę i stała się po części magazynem kościelnych atrybutów. A co do tego mają słoiki po ogórkach, to już pozostawiam czytelnikowi.

            Panie Poruczniku Bronisławie Wilk! A co Pan na to?

16 sierpnia 2015 r.
      Po jakimś czasie, ku mojemu zadowoleniu, feretrony z kaplicy zabrano. Jednak okazuje się, że znalezienie dla nich godnego miejsca w kościele w innym miejscu niż kaplica, jest nierealne. Przeniesiono te feretrony do kaplicy naprzeciwko, kaplicy Matki Boskiej Bolesnej. Czy faktycznie jest to dobrze i jak jeszcze długo można wytykać proboszczowi brak wyczucia i brak gospodarności w kościelnej przestrzeni?