Przekładka

      Kiedy 9 sierpnia wracałem z działki, za „Sąsiadką” zdjęte były duże płyty chodnikowe na odcinku do schodków. Jak nic, będą kładli kostkę. Znów ktoś zarobi na betonie, a burmistrz odtrąbi kolejny sukces w postaci kawałka nowego chodnika.

   Wszak Bielawa chodnikami i jezdniami stoi. Miałem wątpliwości, czy warto zajmować się takim chodnikiem usytuowanym na zapleczu, tym bardziej, że nie był taki zły, skoro nie zwróciłem na niego uwagi, a jeżdżę i przechodzę tamtędy czasami. Był w podobnym stanie, jak odcinek poniżej schodków.

            W sytuacji, kiedy na ul. 3 Maja przy jezdni nie ma w ogóle chodnika, remont tego wydał mi się mniej konieczny, niż wykonanie chodnika na wspomnianej ulicy, gdy przechodzący tamtędy ludzie, zmuszani są do schodzenia na jezdnię. Pisałem już o tym i zapewne nie raz.  

            Jednak w następnych dniach, ze zdziwieniem stwierdziłem, że moje podejrzenia były niesłuszne. Po fachowym okrawężnikowaniu przejścia, zaczęto na nim ponownie układać zdjęte płyty chodnikowe. Trwało to może tylko trzy, a może cztery dni. A więc to tylko przekładka.  Ponieważ po przejściu można już było chodzić, podjechałem „odebrać robotę”. Po ogólnym zdjęciu i z pozycji żaby (tak się fachowo określa), już miałem odejść, ale zauważyłem na najbliższej płycie wyraźne pęknięcie. Faktycznie płyta była uszkodzona i dalej następne też. Z ciekawości przeszedłem cały chodnik, żeby sprawdzić, ile jeszcze jest w nim takich felernych płyt. Udokumentowałem to na zdjęciach.

   Nasunął mi się wniosek, że ponownie położono popękane płyty. Takie coś to chyba może zdarzyć się tylko w Bielawie, choć trzeba przyznać, że ta układanka wyszła nawet równo.

            I tu mam propozycję. Mając na uwadze kunszt wykonawców i cierpliwość do układania pobitych płyt chodnikowych, proponuję podobną przekładkę na ul. Wolności przy dawnym Domu Partii (PZPR oczywiście). Chętnie porobię zdjęcia po tej rewitalizacji i podzielę się nimi, i wnioskami z Czytelnikami.