Wyklęty powstań ludu ziemi

           

            Tak, to pierwsze słowa Międzynarodówki.

Ja już od szkoły podstawowej doskonale po dziś dzień pamiętam tekst pierwszej zwrotki i refrenu. Ta socjalistyczna, rewolucyjna pieśń była nawet hymnem narodowym Związku Radzieckiego do 1944 roku. Śpiewaliśmy to bezwiednie, my dzieci ciężko pracujących ojców w dymiących kominami fabrykach robotniczego Włocławka. Chociaż do końca nie rozumieliśmy sensu tej pieśni, to jednak wstępowała w nas jakaś odwaga, jakaś pewność, że z tą pieśnią faktycznie możemy ruszyć z posad bryłę świata. Oceniając nasze zamiary z perspektywy czasu, wyglądało to raczej śmiesznie – przecież żadnego wroga klasowego już nie było, no, chyba, że Janek Pietrzak z klasy I a, który strasznie chuliganił i nie bał się nawet kierownika szkoły.

 Międzynarodówka

Wyklęty, powstań ludu ziemi,
Powstańcie, których dręczy głód,
Myśl nowa blaski promiennymi
Powiedzie nas na bój, na trud.
Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata,
Przed ciosem niechaj tyran drży!
Ruszymy z posad bryłę świata,
Dziś niczym, jutro wszystkim my!

refren

Bój to będzie ostatni,
Krwawy skończy się trud,
Gdy związek nasz bratni
Ogarnie ludzki ród.

Nie nam wyglądać zmiłowania
Z wyroków bożych, z pańskich spraw.
Z własnego prawa bierz nadania
I z własnej woli sam się zbaw!
Niech w kuźni naszej ogień bucha,
Zanim ostygnie - przekuj w stal,
By łańcuch spadł z wolnego ducha,
A dom niewoli zniszcz i spal!

Bój to będzie ostatni...

Rządzący światem samowładnie
Królowie kopalń, fabryk, hut
Tym mocni są, że każdy kradnie
Bogactwa, które stwarza lud.
W tej bandy kasie ogniotrwałej
Stopiony w złoto krwawy pot.
Na własność do nas przejdzie cały,
Jak należności słusznej zwrot.

Bój to będzie ostatni...

Dziś lud roboczy wsi i miasta
W jedności swojej stwarza moc,
Co się po ziemi wszerz rozrasta,
Jak świt łamiący wieków noc...
Precz darmozjadów rodzie sępi!
Czyż nie dość żerów z naszych ciał?
Gdy lud wam krwawe szpony stępi,
Dzień szczęścia będzie wiecznie trwał.

Bój to będzie ostatni...

            Kiedy byłem ostatnio na Zbiorniku „Sudety” pokontemplować sobie, patrząc na pusty akwen, co straciłem, co straciliśmy, zobaczyłem również uśpioną na zimę naszą cudowną fontannę za ileś tam ładnych parę złotych. Jest to jest. Jak nie było, na co wydać pieniędzy, to dobrze, że chociaż jest fontanna. Na pewno komuś się podoba.

            Przypomniałem sobie, że ta fontanna podobno ma również wkrótce grać. Nie wiem, jaka to będzie melodia, a może kilka melodii, a może będzie można sobie wybrać melodię? Jeśli tak, to ja bym zaproponował, żeby też była międzynarodówka. Starym weteranom znienawidzonego komunistycznego reżimu przypomną się dobre czasy, gdy mogli sobie porządzić, a innych może melodia ta natchnie do pewnych refleksji i doda odwagi, aby przy najbliższych wyborach samorządowych ruszyć wreszcie z posady naszego burmistrza, jako widoczny symbol czasów, które dawno powinny byś zapomniane i wymazane z pamięci.

            Cywilizowany, postępowy świat już dawno obalił pomniki Stalina, Lenina, Dzierżyńskiego, Marchlewskiego, a my w Bielawie ciągle hołdujemy żywemu pomnikowi, jakim jest były I sekretarz PZPR „Bielbawu” extowarzysz Ryszard Dźwiniel.

            Ja nie kwestionuję konstytucji i nie kwestionuję, że pan Dźwiniel ma bierne i czynne prawo wyborcze, ale czy ma moralne prawo reprezentować nas jako wolne od PZPR społeczeństwo, to już mam wątpliwości.

            Ilu w Bielawie, podobnie jak ja, ma takie wątpliwości, już wkrótce się okaże.

Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata,
Przed ciosem niechaj tyran drży!
Ruszymy z posad bryłę świata